ابلاغ سند ملی سالمندان به دستگاه های اجرایی - همیار مشاوره

به گزارش همیار مشاوره، خبرگزاری خبرنگاران-سالمندی دوره ای از زندگی است که از 60 یا 65 سالگی آغاز می گردد.

به گزارش همیار مشاوره، سالمندی را می توان با ویژگی های خاصی که فرد در زمانی از زندگی خود پیدا می نماید؛ شناخت.

سازمان ملل در سال 1982 شورای جهانی سالمندی را تشکیل داد و در همان سال طرحی را برای معین یک روز جهانی برای سالمندان ارائه داد تا اینکه در سال 1990 این شورا اول اکتبر را روز جهانی سالمندان معین کرد.

معمولا سالمندی با کاهش یا افت توانایی های جسمی، فکری، اجتماعی و... شناخته می گردد. برخی از این تغییرات در جسم روی می دهد به عنوان مثال در سالمندی 50درصد از سلول های قشر مخ تحلیل می رود، به خصوص نورون های عصبی که ارتباط مستقیمی با بینایی، شنوایی و اعصاب حرکتی دارند. این تحلیل در بخش هایی از مخ که مربوط به نظم بخشی اطلاعات، قضاوت و تفکر است کمتر اتفاق می افتد. به سبب اینکه قلب با نیروی کمتری پمپاژ می نماید، بیماری های قلبی و عروقی نیز پیش می آید. ضعف دستگاه ایمنی هم باعث می گردد سالمندان نسبت به جوانان زودتر بیمار شوند و دیرتر بهبود یابند.

سه نوع سالمندی

یک نوع سالمندی را به عنوان سالمندی طبیعی می شناسیم. در این نوع از سالمندی شخص سالمند با تغییرات فکری و جسمی در حدی که از این دوره سنی انتظار می رود یعنی شامل بیشتریت سالمندان می گردد روبرو می گردد. در نوع دیگر یعنی سالمندی آرمانی هدف های زندگی، آسایش، استقلال و پیگیری اهداف شغلی همچنان در زندگی سالمند وجود دارد به طوری که سرزندگی وی محفوظ است. بالاخره سالمندی آسیب گونه، سالمندی است که در آن بیماری های شدید و کاهش محسوس در عملکرد های سالمند مشاهده می گردد؛ بنابراین باور های ما درباره سالمندان همواره قابل تعمیم به همه سالمندان نیست و نمی توان یک سری باور های کلیشه ای درباره همه سالمندان داشت.

ابلاغ متن سند ملی سالمندان کشور

رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان با اشاره به ابلاغ متن سند ملی سالمندان کشور به دستگاه های اجرایی در انتها تابستان سال جاری، گفت: این سند با امضای معاون رییس جمهور و رییس سازمان برنامه و بودجه کشور (که به نوعی تضمین کننده و حامی اجرای این سند ازنظر منابع اقتصادی و برنامه ای است) و همچنین با امضای رییس شورای ملی سالمندان کشور (وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی) به دستگاه های اجرایی کشور ابلاغ شد تا از سال نخست قرن جدید برنامه های حوزه سالمندی کشور انسجام پیدا کند و بر مبنای سند ملی سالمندی کشور، پیش برود.

وی با اشاره به تفاوت در تعریف و سن سالمندی در کشور های مختلف نیز گفت:سن سالمندی در کشور های توسعه یافته از 65 سالگی، در کشور های در حال توسعه از 60 سالگی و در کشور های کمتر توسعه یافته از55 سالگی افراد آغاز می گردد و در ایران نیز با توجه به فرهنگ کهن ما سن 60 سالگی مبنای سالمندی قرار گرفته است که توجه به ویژگی های مهم جمعیت در ایران از جمله سرعت رشد و درصد بالای سالمندی در کشور، کاهش بعد خانوار، میزان تجرد قطعی، افزایش امید به زندگی، افزایش میانگین سطح سواد، افزایش تعداد کارگران و کارمندان و احتیاج به بیمه های درمانی و اجتماعی و ... به زیرساخت ها و برنامه های جدید و دقیق برای روبروه با پدیده سالمندی در سال های آینده در کشور احتیاجمندیم.

آقای علامه با اشاره به اینکه سند ملی سالمندی یک کتاب معین و تبیین شرایط سالمندی در کشور است، گفت:این سند پس از اجرا و رصد پیامدها، در دوره های پنج ساله بازنگری و به روز رسانی خواهد شد.

وی اضافه کرد:از ویژگی های این سند اضافه کرده شدن پیوست اجرایی برای اعلام الزامات اجرایی برنامه عملیاتی، نظام پایش و ارزشیابی است و با توجه به اینکه 18 دستگاه اجرایی در شورای ملی سالمندان کشور حضور دارند، این دستگاه ها موظف شده اند تا کننده تام الاختیار دستگاه را متناسب با فلسفه وجودی حضور آن نهاد در شورای ملی سالمندان و همچنین در سطح مدیر کل دستگاه، برای شرکت در جلسات شورا معرفی کنند.

فرصت تا انتها مهر

رییس دبیرخانه شورای ملی سالمندان کشور گفت:دستگاه های اجرایی موظف شده اند تا انتها مهر جاری، برنامه های خود را برای اجرای سند ملی سالمندان در سال 1400، ارائه کنند و باید از سطح تعهد اخلاقی و مسئولیت اجتماعی در اجرای این سند به سوی مسئولیت های قانونی و الزامات حقوقی حرکت کنیم که مسئولیت قانونی با ابلاغ سند ملی آغاز شده است و از این پس دستگاه های اجرایی مورد ارزیابی و مطالبه قرار خواهند گرفت.

خطر انزوای سالمندان به دنبال شیوع کرونا

حسام الدین علامه همچنین به توصیه های ستاد کرونا و سازمان بهداشت جهانی در مراقبت از سالمندان در برابر شیوع ویروس کرونا و منع تردد آنان در فضا های پرازدحام اشاره نمود و گفت:با توجه به لزوم خارج نشدن سالمندان از منزل به خدمات و سرویس های مبتنی بر تلفن و فضای مجازی احتیاجمندیم که متاسفانه بستر های لازم برای استفاده بیشتر سالمندان از این امکانات وجود ندارد و از استارتاپ ها می خواهیم تا برای مناسب سازی نرم افزار ها و ساخت و فراوری ابزار های کمکی برای سالمندان در این زمینه اقدام کنند.

وی اضافه کرد: با توجه به اینکه در سال های آینده موضوع سالمندی از اهمیت ویژه ای برخوردار خواهد شد، از سرمایه گذاران و بخش خصوصی می خواهم تا با شناسایی چالش های حوزه سالمندی در کشور، به این حوزه ورود پیدا کنند و برای مشارکت جدی و رفع کردن احتیاج های مردم در این زمینه اقدام کنند.

وی همچنین به تنها بودن 2 میلیون نفر از جمعیت 8 میلیون و 300 هزار نفری سالمندان در کشور اشاره نمود و اضافه کرد: این افراد بر اثر طلاق، بیوگی، تجرد قطعی و ... تنها زندگی می کنند که اگر برای آن ها برنامه ای نداشته باشیم دچار انزوا و افسردگی می شوند.

کرونا؛ فرصتی برای تغییر نگاه به سالمندان

برنامه های هفته ملی سالمندان از روز 7 تا 13 مهر ماه جاری و با شعار کرونا؛ فرصتی برای تغییر نگاه به سالمندان برگزار می گردد.

به گفته رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان، با توجه به اینکه روز یکم اکتبر هر سال در تقویم بین المللی به عنوان روز جهانی سالمند نام گذاری شده است، هفته ملی سالمندان را از سه روز قبل تا سه روز بعد از این تاریخ و با هدف فضا سازی و ایجاد دغدغه برای طرح مسائل و چالش های حوزه سالمندی در جامعه، طراحی شده است.

ابلاغ سند ملی سالمندان به دستگاه های اجرایی

راه اندازی پویش مردمی احوال پرسی از سالمندان به وسیله تماس تلفنی و مجازی

پویش مردمی احوال پرسی از سالمندان به وسیله تماس تلفنی و مجازی درطول هفته ملی سالمندان و با برنامه های متفاوت و اختصاص هر روز هفته به یک گروه از سالمندان، اجرایی می گردد و برادرانه از تمامی هموطنان می خواهم تا با شرکت در این پویش آن را به یک ترند ملی و بین المللی تبدیل کنند.

روز شمار هفته ملی سالمندان

هفتم تا سیزدهم مهر هفته سالمندی است؛ اما این گزارش نشان می دهد حتی پیداکردن کلمه ای که بتوان با آن افراد را در سنین بالای عمر نامید، کار آسانی نیست.

پیشکسوت، بهتر از واژه پیر

جو پینسکر در مجله آتلانتیک نوشت: زمانی که افراد میانسالی را پشت سر می گذارند، پیر می شوند. این فرایند زندگی است: اول جوان هستی، بعد میان سال می شوی و بعد پیر.

البته، صدازدن کسی با به کاربردن لفظ پیر مودبانه نیست، چون این واژه هرچند ممکن است دقیق باشد، ولی گاهی بار معنایی هجوآمیز به خود می گیرد. این عنوانی است که آدم دوست ندارد خطاب به خودش بشنود: در سال 2016، سایت نظرسنجی ماریست (Marist) از افراد عظیمسال امریکایی این سوال را پرسید که آیا می توان کسانی را که 65 سال دارند پیر نامید؟ 60 درصد از جوانترین پاسخ دهندگان (افراد بین سنین 18 و 29)، پاسخ مثبت دادند. ولی هرچه سن پاسخ دهندگان بالاتر رفت، میزان پاسخ مثبت به این پرسش کاهش یافت؛ به طوری که تنها 16 درصد عظیمسالان بالای 60 سال نظر مثبت داشتند. به نظر می رسد که هرچه افراد به سنین سالمندی نزدیک تر می شوند، کمتر به این موضوع باور دارند که پیری در آن ها در حال آغاز شدن است.

به طور کلی، دوسوم از شرکت کنندگان در این نظرسنجی 65 سالگی را به عنوان میانسالی یا حتی جوانی درنظر داشتند. با توجه به اینکه پیری به هر حال یک زمانی باید آغاز گردد، این طبقه بندی ها تاحدی سردرگم کننده اند.

سوزان جیکوبی (Susan Jacoby)، نویسنده کتاب هرگز از مرگ سخن نگو: افسانه ها و دانش چگونگی ارائه سالمندی جدید می گوید: نمی توانم بگویم 65 سالگی به معنی پیری است. ولی می دانم که میانسالی نیست. چند انسان 130 ساله در اطرافتان می شناسید؟

واژه پیر که با خود فرسودگی و زوال را هم به همراه دارد، نمی تواند نمایاننده همه زوایای زندگی انسانی بعد از میانسالی باشد. این اصطلاح زمانی آزاردهنده تر می گردد که متوسط طول عمر افزایش یافته و به ویژه برای کسانی که در رفاه بیشتری به سر می برند، با سلامت بیشتری نیز همراه است.

اینا جف (Ina Jaffe)، گزارشگر رادیویی که روی موضوع سالمندی کار می نماید، در ایمیلی برای نگارنده نوشت: سالمندان، در هر گروه اجتماعی که باشند، بیشترین تجارب متنوع زندگی را از سر گذرانده اند. برخی از آن ها کار می کنند، برخی بازنشسته شده اند، برخی هایشان هر روز به باشگاه های ورزشی می فرایند و برخی از آن ها از بیماری های مزمن رنج می برند. برخی از آن ها به سفر می فرایند، برخی هایشان از نوه هایشان مراقبت می کنند و آن ها به فعالیت های مختلفی که سه گروه سنی متفاوت می توانند انجام دهند، می پردازند. کلمه ای وجود ندارد که بتواند این تنوع فعالیت ها را پوشش دهد.

بنابراین، اگر 65 ساله ها، 75 ساله ها یا 85 ساله ها پیر نیستند، پس باید آن ها را چگونه نامید؟ آن طور که جف می گوید، انگلیسی زبانان امریکایی تمایل دارند از اصطلاحی استفاده گردد که به پیر شبیه باشد، ولی همان واژه نباشد. به این ترتیب احساس می گردد آنچه به کار می برند نرم تر و کم ضرر تر از واژه قبلی است. اگر واژه ای قبول عام پیدا می نماید، معنایش این نیست که عالی است، ولی درمقایسه با دیگر واژه ها نارسایی های کمتری دارد.

به طور کلی، واژه ها در طول زمان ممکن است دارای بار معنایی شوند و از مد بیفتند. شاید پیشکسوت کلمه ای مناسب تر از پیر در نظر گرفته گردد، ولی خیلی ها از آن متنفرند. پیشکسوت کلمه ای است که هم کننده تجربه افراد است و هم نوعی شأن و اعتبار برای آن ها قائل می گردد، ولی آیا همه افرادی که سنی از سر گذرانده باشند، چنین ویژگی هایی دارند؟

از سوی دیگر، واژه سالخورده را که شاید یک نسل پیش بیشتر به کار می رفت در نظر بگیرید. نمی توان گفت این اصطلاح خنثی است و در ذهن مستمع می تواند ضعف و محدودیت به همراه داشته باشد. کافی است از جمعی از افرادی که در خانه سالمندان زندگی می کنند، بپرسید کدامیک از شما سالخورده اید و آن وقت خواهید دید که هیچ کدام حاضر نیستند خودشان را سالخورده بنامند.

واژه هایی که کمتر استفاده می شوند هم ممکن است برای استفاده روزمره مناسب نباشند؛ پا به سن گذاشتن دقیق، اما درعین حال مبهم است، همه انسان ها در طول زندگی خود در حال عظیم شدن و وارد سن بالاتر شدن هستند. بازنشسته اصطلاح مناسبی نیست، چون اولا همه افراد در زندگی شان طوری کار نکرده اند که بازنشسته شوند و از سوی دیگر می توان این ایراد را بر آن وارد کرد که انگار با این اصطلاح خواسته ایم تا افراد را با صندلی شغلی شان برجسته کنیم.

بریج در مقاله ای دانشگاهی در سال 2017 نوشت: در هر زبانی اصطلاحاتی برای این پدیده می تواند باشد که هرکدام بار های معنایی متفاوتی دارند. حسن تعبیر ها هم نمی توانند بیان کننده تمام و کمال مقصود باشند؛ افراد در سنین طلایی و فرزانگان از واقع بینی دور می شوند. عبارت هایی مانند 70 سالگی یک 50 سالگی تازه است، گفتمان مثبتی از سالمندی را بازتاب می دهند که می خواهند بگویند بهترین راه برای پیرشدن این است که اصلا پیر نباشی، ولی ترجیحا تصویری از عملکرد و ظاهر میانسالی را حفظ کنی.

کارل پیلمن، استاد توسعه انسانی در دانشگاه کورنل در این باره می گوید: فکر می کنم بگردد به ما که بالای 60 سال هستیم پیر خطاب کرد. برای کسی مثل من که دوسوم عمرش را پشت سر گذاشته است، عنوان دیگری نمی توانم درنظر بگیرم، هرچند می دانم که این عبارات دلالت های ضمنی هم با خود دارند که ممکن است همواره خوشایند نباشند.

بنابر گزارش صندوق بازنشستگی کشوری؛ پیداکردن جایگزینی برای پیر اهمیت می یابد، هرچند زبان نمی تواند همه تعصب موجود علیه بالارفتن سن را از بین ببرد. پالنا بوخ، انسان شناسی از دانشگاه آیووا می گوید: تا وقتی که پیربودن چیزی است که با تمام توان از آن دوری می کنیم (صنایع تبلیغ کننده محصولات ضدپیری گردش اقتصادی چندمیلیارد دلاری دارند)، کاربرد عبارتی معادل آن هم برای افراد خوشایند نخواهد بود.

کوری استامپر، فرهنگ نگار و نویسنده، با آنالیز پایگاه داده هایی شامل روزنامه ها، داستان ها، سخنرانی ها و دیگر منابع که حاوی 600 میلیون واژه بوده اند، از کم شدن مقبولیت واژه هایی همچون پیر و سالمند طی 30 سال اخیر خبر می دهد.

به هر روی، جایگزین کردن اصطلاحاتی که در هر دوره ای به کار می رفته اند، در طول سال ها رخ داده است. دست کم چند دهه طول کشیده تا بتوان در مطالعات سالمندشناسی میان پیرِ جوان (بین سنین 60 تا 70 سالگی) و پیرِ پیر (با توصیفات متفاوت، ولی حدودا 85 ساله و بالاتر) تمایز قائل شد. اصطلاح دیگر سن سوم است که به سنین پس از بازنشستگی، اما پیش از سن چهارم (ناتوانی) دلالت دارد (که کاربرد آن هم بسته به میزان توانایی تک تک افراد قابل بحث است).

توصیفی از پیری، آن را به معنی به انتها رسیدن چیز ها یا به انتها نزدیک شدن آن ها معرفی می نماید. به نظر می رسد کسانی که ترجیح می دهند 65 سالگی به عنوان میانسالی در نظر گرفته گردد کسانی هستند که نمی خواهند حقشان برای داشتن آرزو و برنامه هایی برای آینده نادیده گرفته گردد، حتی اگر بپذیریم که آنان در مقایسه با دیگران زمان کمتری در اختیار دارند.