بازی استقلال با مهره های پیاده - همیار مشاوره

به گزارش همیار مشاوره، استقلال عموما سراغ بازیکنان متوسطی رفته که به زحمت می توانند به ترکیب اصلی برسند و در بهترین حالت به نظر می رسد نیمکت تیم را تقویت کنند. این وضعیت شباهت زیادی با یک نمونه اروپایی دارد.

آرمن ساروخانیان ، پس از انتخاب استراماچونی به عنوان سرمربی، استقلال در بازار جابجایی هم نسبتا فعال بوده و توانسته چند بازیکن جدید به تیمش اضافه کند.

در تابستان پرماجرای استقلال، خریدهای این تیم هم سر و صدای زیادی به پا کرده. یکی از بزرگترین ابهامات این است که خریدها با سلیقه چه کسی انجام می شود؟ سرمربی جدید، کمیته فنی، مدیرعامل، هیات مدیره یا خطیر؟ در حال حاضر شرح وظایف در استقلال مشخص نیست و آنها که داخل باشگاه هستند با هر ابزاری سعی می کنند دامنه نفوذ و قدرت شان را افزایش دهند. اثرات این جنگ قدرت در ماجرای تمدید قراردادها و جذب بازیکنان جدید هم عیان است.

برای هواداران استقلال اما مهمتر از جنگ قدرت مدیران این نکته است که خریدها چقدر موثر باشند، طوری که اگر تیم پیروز شود این اختلافات اهمیت زیادی برای شان نخواهد داشت، پس به یک سوال کلیدی تر می رسیم؛ رویه باشگاه در جابجایی مناسب بوده؟

شباهت یک نمونه مشهور اروپایی وضعیت استقلال را روشن تر می کند. زمانی که یوونتوس به دلیل پرونده کالچوپولی به دسته دوم سقوط کرد، کمتر کسی حاضر به قبول مربیگری این تیم بود، ولی دیدیه دشان پذیرفت که راهی تورین شود و تیمی را که زمانی به عنوان یک هافبک خستگی ناپذیر در خط میانی اش توپ می زد، به سری A برگرداند. تعداد زیادی از بازیکنان کلیدی تیم رفته بودند و یوونتوس باید فصل را با امتیازات منفی شروع می کرد، با این حال دشان پیروز شد این فصل عجیب و غریب را که گاهی همراه با سفر به ورزشگاه های دورافتاده و کوچک بود با پیروزیت پشت سر بگذارد.

دوران سیاه یوونتوس تنها یک سال طول کشید و این تیم دوباره به جمع بزرگان برگشت، ولی زمانی که آرامش دوباره برقرار شده بود، مربی فرانسوی ناگهان تصمیم گرفت به همکاری اش ادامه ندهد. مهمترین دلیل این جدایی اختلاف دشان با مدیران یوونتوس بر سر سیاست جابجایی باشگاه بود. دشان معتقد بود که بودجه باشگاه باید صرف خرید 4 یا 5 ستاره شود، در حالی که یوونتوس می خواست حدود ده بازیکن خوب بخرد و تیم را در همه پست ها تقویت کند.

استقلال هم در آستانه لیگ نوزدهم وضعیتی مشابه یوونتوس در بازگشت به سری A دارد. این تیم فصل گذشته در هر پست حداقل دو بازیکن همسطح داشت، ولی به خاطر کمبود در برخی پست ها نتوانست به قهرمانی برسد. یکی از آنها بازیساز بود که با آمدن پاتوسی در نیم فصل دوم برطرف شد و دیگری گلزن که با وجود خریدهای ایرانی و خارجی تا روز آخر پابرجا ماند.

انتظار می رفت استقلال این فصل استخوانبندی اش را حفظ کند و توان و بودجه اش را روی تقویت چند پست کلیدی بگذارد. مهمترین آنها مهاجم گلزن است که فصل گذشته جای خالی اش کاملا احساس می شد. بعد از تجربه کوتاه تیام مشخص شد که یک گلزن تمام عیار چه تأثیر بزرگی می تواند روی نتایج و عملکرد تیم بگذارد. با این حال عجیب است که باشگاه عموما سراغ بازیکنان متوسطی رفته که به زحمت می توانند به ترکیب اصلی برسند و در بهترین حالت به نظر می رسد نیمکت تیم را تقویت کنند.

اگر سیاوش یزدانی را که می تواند یکی از مدافعان اصلی استقلال باشد کنار بگذاریم، بقیه خریدها از رقبای شان در استقلال بهتر نیستند. یکی از دردسرهای فصل گذشته استقلال شلوغی تیم بود که شفر را مجبور می کرد دائما ترکیبش را تغییر دهد. منطقی بود که استقلال برای لیگ نوزدهم بخواهد تیمش را خلوت تر کند، ولی با این خریدهای عجولانه و پرتعداد بعید نیست که مشکل فصل قبل دوباره عود کند و استراماچونی هم در هزارتوی انتخاب بهترین ترکیب گرفتار شود.