نحوه برخورد با افراد دوقطبی چگونه است؟ - همیار مشاوره

به گزارش همیار مشاوره، خوشبختانه بیشتر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی با طی کردن روند درمان، مصرف دارو و حمایت مناسب می توانند خلق وخوی خود را تثبیت نمایند. صبر، عشق و درک شما نقش مهمی در درمان و بهبودی عزیزتان خواهد داشت. تأثیر عشق در بیماران دوقطبی را دست کم نگیرید.

تغییرات خلقی شدید افراد مبتلا به اختلال دوقطبی برای خود این افراد و عزیزانشان بسیار چالش برانگیز است. به همین علت نحوه برخورد با افراد دوقطبی بسیار مهم است. بلدید با این افراد چطور رفتار کنید؟

به گزارش سایت چطور، در این مقاله، درباره چالش های زندگی با فرد دوقطبی و نحوه برخورد با او صحبت می کنیم. با ما همراه باشید.

چالش های زندگی با فرد دوقطبی

وقتی افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دچار تغییرات خلقی می شوند، معمولا تغییرات شدیدی در مقدار انرژی، فعالیت، الگوهای خواب و رفتارهای روزمره شان رخ می دهد. ممکن است علائم روان پریشی مانند توهم یا هذیان هم در طول تغییرات خلقی بروز نمایند. این ممکن است هم برای فرد مبتلا و هم برای اطرافیانش ترسناک باشد.

زندگی با فردی دچار اختلال دوقطبی ممکن است باعث استرس و تنش در خانه گردد. علاوه بر چالش مقابله با علائم و پیامدهای آن، ممکن است اعضای خانواده مدام دچار احساس گناه، ترس، عصبانیت و درماندگی شوند. درنهایت، این فشار ممکن است باعث ایجاد مسائل جدی در رابطه گردد. البته نگران نباشید، چون این شرایط تا حدی قابل کنترل است.

اولین قدم برای مقابله پیروز با اختلال دوقطبی این است که افراد خانواده این اختلال و پیامدهایش را بپذیرند. وقتی احساس گناه یا ناامیدی می کنید، به یاد داشته باشید که در شکل گیری این اختلال کسی مقصر نیست. پس با افکار بی فایده خودتان را اذیت نکنید و سعی کنید انرژی تان را صرف یاری به فرد مبتلا کنید.

با فرد مبتلا به اختلال دوقطبی چطور رفتار کنیم؟

1. مراقب علائم هشداردهنده باشید

حتی اگر فرد مبتلا تحت درمان باشد، ممکن است بعضی مواقع علائم او بدتر گردد. در صورت مشاهده علائم نگران نماینده یا تغییرات خلقی سریع، به پزشک اطلاع دهید. با مداخله سریع، ممکن است بتوانید از پیشرفت کامل یک دوره شیدایی یا افسردگی جلوگیری کنید.

علائم هشداردهنده دوره شیدایی:

کمتر خوابیدن؛

بی قراری؛

تند صحبت کردن؛

افزایش فعالیت؛

تحریک پذیری یا پرخاشگری.

علائم هشداردهنده دوره افسردگی:

خستگی و بی حالی؛

بیشتر خوابیدن؛

عدم تمرکز؛

ازدست دادن علاقه به فعالیت ها؛

کناره گیری از دیگران؛

تغییر اشتها.

2. اطلاعات کسب کنید

هرچه بیشتر درباره این اختلال بدانید، بهتر می توانید یاری کنید. درباره علائم اختلال، عوامل زمینه ساز بروز تغییرات خلقی و روش های آرام کردن فرد در هنگام بروز علائم مطالعه کنید. درک علائم دوره های شیدایی و افسردگی به شما یاری می نماید در طول تغییرات شدید خلقی واکنش مناسب نشان دهید.

3. گوش شنوا باشید

برای مفیدبودن همواره لازم نیست راه چاره یا مشاوره ارائه بدهید. مخاطب خوب بودن یکی از برترین کارهایی است که می توانید برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی انجام دهید، به خصوص زمانی که می خواهند درباره چالش هایشان با شما صحبت نمایند. پذیرش و درک شما باعث می گردد فرد مبتلا با شرایط خود احساس راحتی بیشتری کند.

4. در روند درمان کنارش باشید

درمان اختلال دوقطبی معمولا شامل جلسات درمانی متعدد و دیدار با پزشک است. لازم نیست در این قرار دیدار ها شرکت کنید و همین که برای رفتن به مراکز پزشکی کنارش باشید یا تا سرانجام قرار دیدار منتظرش بمانید، یاری بزرگی به او نموده اید. زندگی با فرد مبتلا به اختلال دوقطبی چالش برانگیز است، اما حمایت شما می تواند تغییرات مثبتی در زندگی او ایجاد کند.

5. برنامه ریزی کنید

اختلال دوقطبی ممکن است پیش بینی ناپذیر باشد. برنامه داشتن باعث می گردد در طول دوره های تغییرات خلقی شدید دستپاچه نشوید و با آرامش شرایط را مدیریت کنید. این برنامه شامل اقداماتی است که باید در شرایط خاص انجام دهید، مثل زمانی که فرد در طول دوره افسردگی افکار خودکشی دارد یا در طول دوره شیدایی به یاری احتیاج دارد.

می توانید در این برنامه مکانیسم های مقابله ای را هم بگنجانید، مانند کارهایی که فرد می تواند وقتی احساس می نماید تغییرات خلقی در راه است، انجام دهد یا یاری برای انجام فعالیت هایش زمانی که انرژی کمی دارد.

6. حمایت کنید، اما فشار نیاورید

حمایت همواره به معنای مداخله نیست. شما باید بدانید که چه زمانی وقت عقب نشینی شما و مداخله درمانگر است. در حالی که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی می توانند آگاهانه تصمیم بگیرند، شما باید بدانید که چه زمانی خلق وخو و رفتارشان دست خودشان نیست.

7. خودتان را نادیده نگیرید

هنگام مراقبت از فرد مبتلا به اختلال دوقطبی، ممکن است به راحتی خودتان را فراموش کنید. اگر می خواهید مراقب فرد دیگری باشید، باید در وهله اول مراقب سلامتی خودتان باشید. به مقدار کافی بخوابید، غذاهای سالم بخورید و منظم ورزش کنید. سالم نگه داشتن خودتان به شما این امکان را می دهد که فرد مبتلا را هم سالم نگه دارید.

8. شکیبا باشید

بهبود اختلال دوقطبی احتیاج به زمان دارد، حتی زمانی که فرد در حال طی کردن روند درمان است. انتظار بهبود سریع یا درمان دائمی نداشته باشید. شکیبا باشید و برای شکست ها و چالش ها آماده شوید. مدیریت اختلال دوقطبی فرایندی مادام العمر است.

9. محدودیت هایش را بپذیرید

فرد مبتلا به اختلال دوقطبی نمی تواند خلق وخوی خود را کنترل کند. او نمی تواند به سادگی از افسردگی رهایی یابد یا در طول دوره شیدایی خودش را کنترل نمایند. نه افسردگی و نه شیدایی را نمی توان با خویشتن داری مهار کرد. بنابراین با گفتن چیزهایی مانند خودت رو کنترل کن فرد را آزار ندهید.

10. استرس محیط را کاهش دهید

استرس اختلال دوقطبی را بدتر می نماید، بنابراین سعی کنید راه هایی برای کاهش استرس در زندگی او بیابید. از او بپرسید که چطور می توانید یاریش کنید و در صورت احتیاج داوطلب شوید که بعضی از مسئولیت های او را به عهده بگیرید. ایجاد و اجرای روتین روزانه تا حد زیادی استرس خانواده را کاهش می دهد.

11. او را تشویق کند به پزشک مراجعه کند

به جز ارائه حمایت عاطفی، برترین راه برای یاری به عزیزان مبتلا به اختلال دوقطبی تشویق آنها به درمان است. از آنجایی که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بینش کافی درباره شرایط خودشان ندارند، راضی کردن آنها برای مراجعه به پزشک کار راحتی نیست. وقتی این افراد در فاز شیدایی قرار دارند، معمولا احساس خوبی دارند و متوجه وجود مشکل نمی شوند. وقتی هم که افسرده اند، ممکن است متوجه شوند که مسئله ای وجود دارد، اما بیشتر اوقات انرژی لازم برای یاری گرفتن را ندارند.

پس از راضی کردن او برای مراجعه به پزشک می توانید این اقدامات را انجام دهید:

پزشک و درمانگر خوبی پیدا کنید.

قرار دیدار بگذارید و همراهش باشید.

اطلاعات تان درباره این فرد را با پزشک در میان بگذارید.

حالات روحی و روانی او را کنترل کنید.

با داروهایش آشنا شوید.

پیشرفت درمان را پیگیری کنید.

مراقب علائم عود اختلال باشید.

او را به مصرف داروهایش تشویق کنید.

وقتی فرد مبتلا به اختلال دوقطبی از ما دوری می نماید، چه کنیم؟

اگر فرد مبتلا به اختلال دوقطبی سعی دارد شما را از خودش دور کند، ارتباط برقرارکردن با او بسیار سخت می گردد، حتی اگر یکی از نزدیک ترین افراد زندگی تان باشد. از این رفتار او ناراحت نشوید و از او بپرسید می خواهد با شخص دیگری صحبت کند یا نه. اگر جوابتان را نداد یا تشخیص نمی دهد که بیمار است (مانند زمان عود بحران شیدایی) ممکن است لازم باشد با پزشک یا تیم مراقبت های پزشکی تماس بگیرید یا او را به بیمارستان ببرید.

سؤالات متداول درباره نحوه برخورد با افراد دوقطبی

- چه چیزی را نباید به فرد مبتلا به اختلال دوقطبی بگوییم؟

نحوه برخورد با افراد دوقطبی بسیار مهم است. مراقب حرف هایتان باشید و حرفی نزنید که باعث گردد استرس بگیرد. تا حد امکان لحن همدلانه داشته باشید. شما مجبور نیستید با رفتارها و اعمال شخص موافق باشید، اما گفتن اینکه همواره کنارش هستید، بسیار مفید است. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بیشتر اوقات احساس بی ارزشی یا ناامیدی می نمایند، بنابراین تأیید نقاط قوت و ویژگی های مثبت آنها باعث می گردد دوره های افسردگی را راحت تر پشت سر بگذارند و بهبود یابند.

- چطور فرد دوقطبی عصبانی را آرام کنیم؟

بروز علائم باعث ناامیدی و عصبانیت این افراد می گردد. او را درک کنید و کنارش باشید. تماشا حمایت های شما باعث می گردد زودتر آرام گردد.

کلام آخر

خوشبختانه بیشتر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی با طی کردن روند درمان، مصرف دارو و حمایت مناسب می توانند خلق وخوی خود را تثبیت نمایند. صبر، عشق و درک شما نقش مهمی در درمان و بهبودی عزیزتان خواهد داشت. تأثیر عشق در بیماران دوقطبی را دست کم نگیرید.

شما بگویید

آیا تابه حال با فرد مبتلا به این اختلال در ارتباط بوده اید؟ از چه راه چارهی برای آرام کردن او استفاده نموده اید؟ لطفا نظرات و تجربیات ارزشمندتان درباره نحوه برخورد با افراد دوقطبی را با ما و کاربران عزیزمان در میان بگذارید.