چقدر به آینده چین امیدوار باشیم؟ - همیار مشاوره

به گزارش همیار مشاوره، اقتصاد چین در سه دهه گذشته رشد چشم گیری داشته است.

اما در چند سال اخیر بعضی مسائل باعث شده اند که تحلیلگران نسبت به آینده مالی چین چندان خوش بین نباشند. اما دلایلی وجود دارد که اقتصاد چین هنوز ناامیدکننده نشده است.

سقوط سهام در ماه آگوست سال 2015 و رشد مالی ناامیدنماینده در سه ماهه اول سال 2016، باعث شد همه فکر نمایند که اقتصاد چین دچار رکود خواهد شد. اخیرا توجهات به سمت مقدار بدهی چین، رشد مالی کم و اجرای کند اصلاحات مالی معطوف شده است. در ادامه با همیار مشاوره همراه باشید.

اما هنوز هم دلایلی برای خوش بینی به اقتصاد چین وجود دارد.

مقدار بدهی چین، مشکل ایجاد می نماید، اما بحران نیست

مطمئنا چین حتی نسبت به دیگر اقتصادهای درحال توسعه، بدهی زیادی دارد. اما به علت ماهیت متفاوت بدهی چین، بحران بدهی پدید نخواهد آمد. اول اینکه در موارد پیشین، همچون بحران بدهی مکزیک در سال 1994 یا بحران بدهی برزیل در سال 2002، بیشتر سرمایه گذاران خارجی بودند. اما بر اساس گزارش بانک یو بی اس، 90 درصد بدهی چین داخلی است.

دوم اینکه بحران های پیشین بیشتر حول وحوش کاهش ارزش پول و خروج ارز از کشورها بوده اند. اما پتانسیل کاهش ارزش پول چین بسیار پایین است. حال تنها باید دید که سرمایه گذاران چه احساسی در خصوص مقدار بدهی دارند. جالب اینجا است که رشد بدهی چین بیشتر به علت کم بودن گزینه های شهروندان چینی برای سرمایه گذاری است؛ یا سرمایه گذاری یا ذخیره پول (خروج پول از کشور به علت قوانین سختگیرانه تقریبا ناممکن است). بخش تجاری نیز مقروض است و احتیاج بیشتری به پول دارد. مقدار بدهی شرکت ها از 102 درصد فراوری ناخالص داخلی در سال 2007 به 165 درصد فراوری ناخالص داخلی در سال 2015 رسیده است.

اقتصاد چین هنوز پتانسیل رشد دارد، اما رشد آن دورقمی نمی گردد

کاهش رشد فراوری ناخالص داخلی چین از 10 درصد بین سال های 1980 تا 2010 به 7 درصد رشد کنونی، باعث شده است تا این نگرانی پیش بیاید که چین به سمت یک رکود مالی خطرناک پیش می رود. مقدار فراوری ناخالص داخلی به ازای هر شخص در چین 8100 دلار در سال است، درحالی که این مقدار در آمریکا 56 هزار دلار، در ژاپن 33 هزار دلار و میانه کشورهای درحال توسعه 10,600 دلار است.

چین از جمعیت 1.2 میلیارد نفری خود نفع می برد. ایجاد رشد مالی نه تنها به این بستگی دارد که افراد به بازار کار وارد شوند، بلکه به این موضوع نیز بستگی دارد که چگونه منابع به این نیرو اختصاص داده گردد. نبود سخت گیری در سیستم هوکو (سیستمی در چین که قدرت مهاجرت افراد را محدود می نماید. به عنوان مثال، محدودیت های زیادی برای مهاجرت افراد از روستا به شهر ایجاد می نماید) باعث می گردد تا افراد روستایی بیشتری به شهرها مهاجرت نمایند و باعث رشد مالی شوند. بنا بر آمار بانک جهانی، 54 درصد جمعیت در چین در سال 2014 در شهرها ساکن بوده اند که این مقدار در ایالات متحده 81 درصد و در مکزیک 79 درصد بوده است.

سیاست گذاران می دانند چه باید کرد

برای پشتیبانی از رشد مالی احتیاج به اصلاحات مالی وجود دارد. هدف این است که اقتصاد سرمایه گذاری پایدارتر گردد. گرچه اصلاحات مالی به کندی پیش می رود، اما اصلاحاتی که اعمال شده است، از رشد مالی پشتیبانی می نماید. بعضی از اصلاحات اعمال شده عبارتند از: خصوصی سازی شرکت های دولتی، اصلاحات ساختاری، آسان گیری در سیاست هوکو و تغییر سیاست تک فرزندی.

اگرچه اقتصاد چین امیدوارنماینده به نظر می رسد؛ اما باید از خطراتی که رشد مالی چین را تهدید می نمایند، مطلع بود. فراوری زیاد کارخانه ها ممکن است در بلندمدت به رشد مالی آسیب بزند. مقدار بدهی اگر مدیریت نگردد و زیاد گردد، مسائل زیادی پدید خواهد آورد.

چین همواره پستی و بلندی زیادی در راه رشد مالی خود داشته است.